26 Mayıs 2013

pazar sabahı paradoksu..

Dikkat edebi nitelikli bir yazı değil, keyfi bir yazıdır. !

E-posta abonem olan 17 izleyicim var. Bunlardan 5 tanesi yazdıklarım onlara mail olarak iletilir iletilmez blogumu ziyaret ediyor. Zira getclicky analiz şirketi verilerinden kim nereden girmiş, kaç dakika durup neyi okumuş görüyorum. Bu 5 kişinin dışında 3-4 tane de keyfi gelince blogumu ziyaret eden ve yazının girişini beğenirse okuyup çıkan arkadaşlarım var. Bir de arada girip tetkik eden ve ne olup bitmiş inceleyenler grubu var. 4 tane de düşman var ama onları s.ktret..
Ama müdavim 5 kişi, en yakınımdaki kişilerden bile daha ilgili ve meraklı okuyucularım haline geldi. Bu da benim adıma aşırı ilgi çekici bir durum oluşturdu. Blogumda gerçek kimliğimi yansıtıyor olmam sahtelikten olabildiğince uzak kalmak istememden dolayı. Yazar belli olsun ki okuyucu arkadaşlığını bana sunabilsin diye. 2002den bu yana birçok blogda yazmam peşimden sürüklediğim ve aynı zamanda benim peşinden sürüklendiğim insanlar oluşturdu. Hiç yalnız kalmadım. Telefonun ucunda da olsa dertleştiğim ve aynı şekilde bana da derdini anlatabilen arkadaşlarım oldu.
Fakat bir kötülüğü vardı bu durumun. Ciddi anlamda yalnız kalmak istediğimde ne olacaktı? Bazen yorumlansın diye değil sadece sinirlendiğimde, nefreti hissettiğimde, yüzümdeki gülümsemem gittiğinde yazmak, çizmek, sövmek istiyorum. Ama buna ne yer ne de zaman oluyor. 3 gün yazmadığımda mail atan dostlarım var "hayırdır keyfin mi bozuk" diye. Aslında güzel bir durum. Ya da kötü satırlar yazdığımda, en ağır eleştirileri sunarak, bana haksız olduğumu ispatlamaya çalışan arkadaşım var. Hele ki bir arkadaşım öyle ağır eleştiriyor ki maille, nasıl katlanıyorum bilmiyorum. Bu okuyucularımdan bana yazımı/yazılarımı sildirmiş olan bile var. Sözlerini tutuyor olmam ilginç.
Hissiyat halimi yazılarıma yansıtmam ve gerçek kimliğimi ortaya koymam böyle bir durum oluşturdu. Sevgili 5 okuyucum (onlar kendilerini iyi bilir :p ) hayatlarımız belli. Her birimizin manevi yapısı ve hissiyat dünyası belli. Ciddi anlamda bazen eleştirilerinizi kaldıramıyorum. Uzaklaşacak hiçbir yer yok. Sadece bu blog var. Sadece bloglarımız..
Anıl Özer

12 yorum:

  1. :) Eleştiri boyutunu bazen kaçırabiliyoruz. Aslında yazılarını eleştirdiğimizde aslında hayatını eleştirmiş oluyoruz. Fakat bu senin duygusallığın yüzünden. Yazılarında birer yaşanmışlık olduğu için.

    YanıtlaSil
  2. O beş kişiden biri olarak halen daha attığım maildeki haklılığı savunuyorum. :)

    YanıtlaSil
  3. Adsız26/5/13

    Sanırım ben tetkik edenlerdenim ^_^

    -Liella-

    YanıtlaSil
  4. Zaman zaman fırsat bulduğumda uğrayanlar arasındayım.Biliyor musun dost sayına hiç ulaşamayacak bir kaç düşmanın canını sıkmasın
    onları yok say gitsin ;)

    YanıtlaSil
  5. Ben de arada uğrayanlardanım. Geçen gün 4 postu kaldırdım, diğer bütün postları da kısalttım. Bahar temizliği yaptım yani. Uff bunalımdayım bu ara, yakıp yıkacak yer arıyorum zaten, sadece 4 tanesini sildim diğerleri ucuz kurtuldu. Soyadımı yazıp bir de blogu Facebook'ta ilan etsem, ohoooo şimdi boş olan "s.ktret" listem alır başını gider, onu kaldıracak ne gücüm ne de moralim var. Cesaretin daim olsun, benim de olacak inşallah fazla uzak olmayan bir gelecekte. (Ay çok mu karanlık yazdım. Yok intihar etmeyeceğim:P)

    YanıtlaSil
  6. Canlı bi eleştiri başlığı aç. Eleştirisi olan, takdiri olan, nefreti olan kişiler oraya yorum yazsın. Eğlenceli olur. :)

    YanıtlaSil
  7. @MYANÖlümüne yardırıyosunuz mailden.. :)

    YanıtlaSil
  8. @AdsızBlogunu kapatmasaydın da araklasaydık kelimelerinden eskisi gibi. :)

    YanıtlaSil
  9. @crazywomanrosemaryDüşmanları seviyorum. Keyfimi yerine getiriyorlar. :) Bu artada halen yazmıyorsun ama..

    YanıtlaSil
  10. @aycaKeyif kaçtığında bloglar yakıp/yıkmak, siniri çıkarmak için biçilmiş kaftandır. 2002 den bu yana gözümün önünde yanan, çözülen, patlayan, eriyen, uçan onlarca blog ve binlerce yazı gördüm. Bilfiil 1070 post bulunan kendi blogum psikonevroz'u ve 346 post bulunan şapşal koala'yı gözünün yaşına bakmadan patlattım. Sinir anı işte.. :)
    Kimsenin bilmediği gizli birer blog yapmak lazım. Reelden kimsenin olmadığı metafizik bir alem gibi. :))

    YanıtlaSil
  11. @Tuna ASLANTURKDalga geçecek bişeyler arıyosun sen.. :p

    YanıtlaSil