Gün, samimiyetlerden uzak, kibrin ve karşıkonulmaz büyüklenmelerin günü. Yukarıdan ve daha yukarıdan bakan krallıkların, her bir içtenliği küçük ve anlamsız görüp horgörmelerinin günü. Gün, ruhların karanlık dehlizlerde kaybolup, aydınlıktan ve gerçeklikten daha da uzaklaştığının fark edilmesinin, beğenisiz ve meymenetsiz dünyanın demir parmaklıklar ardına hapsolmasının günü. Kasvetin herbir boşluktan içeriye sızdığını, ruhları kör eden ve yozlaştıran bir elementin içimize daldığını hissetmenin günü. Gün şeytan ve şarlatanlarının, kibri ruhlarımıza duhul ettiğinin yıldönümü. Gün her bir anıya ve hatırlanmışlığa huzursuzluğu karıştıran dünyanın doğumgünü…
(kibirli dostlara ithafen) ANIL ÖZER
Şeytan da benim şarlatan da, ama ne kibir var ne horgörme, zindan da benim mahkum da.
YanıtlaSil