Bulut gözlü prenses..

Anıl Özer'in kaleminden büyüklere bir masal..

      Her sabah kırk kırmızı bal kabağından rengarenk şerbetlerini içer, yaratılış ve kaderin oyuncağı olmayan mor çimenli uçsuz bucaksız diyarında dolaşırdı. Kimi günler gülümseyen boynuzlu yılanı ile gezintiye çıkar, kimi günler kızıl kelebeğinin sırtına binerek o diyara yukarından bakardı. Renkli ve sulu meyvelere sahip bahçelerinden topladığı meyvelerini karıncaları ile paylaşır, rüşvetçi örümceklere karşı komuta ettiği kor kalpli kurbağaları ile savaşırdı. Lal ve Beril taşları ile süslü sarayına döndüğünde, avluda asasını çınlatarak yürür, kendisi için yapılan büyük karşılama töreninde tüm hayvanları ile tek tek ilgilenirdi. Sarayın doğu ve batısını koruyan bukalemunlar yerlerinden ayrılmadan, altın surların üzerinden onu selamlardı. Her akşamüstü kırık kafesin ulu kırlangıcından öğütler alır, akşamları üzerine düşen yıldız tozlarıyla kendini özel hissederdi. Yatmadan önce ahd* ağacının reçinesinden oluşan kehribar taşlı tesbihini çeker ve daha güzel bir gün için bulut renkli gözlerini kapatır ve uykuya dalardı.

      

      Sonra annesinin tok sesiyle o kırık divanda, cılız ateşiyle sanki odayı daha da soğutan eski şöminenin karşısında uyanırdı. Yitecek bir dilim ekmeğe muhtaç anne-kızın tahta kulübesinde, annesinin kızgın ve sert bakışlarıyla kendine gelirdi.

      

      Annesinin bakışları çoğu zaman susacağı noktayı belirlerdi ama düşlerine engel olamazdı..

      O prensesti, zengindi, alımlıydı...

      O hayalperestin hayatı bizlerin anlayamayacağı kadar kanaatkardı...

 Anıl Özer

*ahd : osmanlıca'da vaad etme, söz verme, vefa, yemin, and, misak, peyman, asır, devir, tevhid, mukavele ve vasiyet anlamlarına gelir.