glok glok ! Blog

Blogger 10yılı aşkın süredir blog kullanıcılarına hizmet vermekte. İlk kuruluş yılı 1999dan bu yana lafazan veya mutsuz insanların uğrak noktası. Ben blog dünyası içinde 2002den bu yana varım ve çeşitli bloglarda yüzlerce paylaşım yaptım. Eski bir blog yazarından şimdi size birkaç tesbit..

Blog yazarları mutsuz mu?

Günde en az 10 farklı bloga girmekte ve 10u aşkın içerik okumaktayım. Özellikle kişisel günlük niteliğinde blog yazan insanlar bloglarına tamamen mutsuzluklarını dökmekte. Anlaşılan o ki kendi sosyal yaşantılarında bir arada oldukları insanlara olan kızgınlık veya hüzünlerine bu platformda paylaşarak bir beyin boşalması sağlamayı amaçlıyorlar. Söylemeliyim ki, kimi zaman ben de aynı eğilime girdiğimi hatırlıyorum.

Peki ya mutlu bloglar ?

Ne yazık ki bu arkadaşlarım polyanna sıfatındaki ve psikolojisini baskılamış maskeli rol insanlarıdır. Çünkü psikoloji ve sosyoloji kabul eder ki genel mutluluk yoktur. Mutlu anlar vardır. İnsan genel olarak mutsuzluk eğilimindedir. Bunun dışında her daim güler yüzlü olanlar hayattaki birkaç rol modelden başka birşey değildir. Bu nedenledir ki mutsuz bloglar bana daha samimi gelmekte.. Kendi arşivime de bir göz gezdirdim ve bunu teyit ettim. Mutluluklar anlara ait, mutsuzluk ise genel yaşama..

Okuyucum az.. İnsanlar neden girip blog yazılarımı okumuyor ?

Çünkü bizim Türk insanı araştırma gücü en zayıf olan ırklardan biri. Biliyorum ki bu soruyu soran arkadaşım da, kendi blog yazmasına rağmen başkalarının bloglarına girip şöyle bir göz atmaktan aciz. Okuyun, başka fikirleri ve zihinleri anlamaya çalışın. Okumakta zorlansanızda insanlara zaman verin. Herkes edebi niteliği olan yazılar yazamayabilir. Ama karaladığı her kelime kendine aitse, ona dair birşeyler bulmak kolay olacaktır. Ne kadar farklı zihniyeti anlamaya çalışırsanız siz de o kadar ılımlı ve anlayışlı bir insan olursunuz.

Yazı niteliğinin önemi..

Tabi yazılarınızın niteliği de önemli. Ben ilk blog yazmaya başladığımda edebi niteliği olan paylaşımlar yapmaya çalıştım. Şiir, deneme, hikaye, masal, makale.. Bu blogumda da var ama tıklama ve zaman geçirme istatistiklerine baktığımda insanların mizahi içeriği olan daha yüzeysel paylaşımlarda zaman geçirdiğini görüyorum. Açıkçası bu da beni üzüyor. Birçok ünlü blog reklamdan para kazanmayı amaçladığı için de daha yüzeysel ve insanların blogda daha fazla zamanını harcamasına sebep olacak içerikler paylaşmayı yeğliyor. Dolayısıyla siz ne kadar farklı iseniz okuyucunuzda o kadar farklı ama az olacaktır.

Peki şu izleyici olayı ne ola ki? Benim izleyicim de az.

Bir bloga izleyici olduğumuzda, eğer o bloga bir içerik yüklenirse bloger'ın kumanda panelinde hemen izlediğimiz bloglara ait yeni yazıları görüyoruz. Veya google reader'ımız üzerinden aynı şekilde yeni paylaşımlara ulaşabiliyoruz. Fakat açıkça söylemeliyim ki izleyici sayısının bir önemi yok. Çünkü insanlar sırf kendi izleyici sayılarını arttırabilmek için yüzlerce bloga üye oluyorlar ve bu da onların okuma panellerine günde onlarca yazı girmesine neden oluyor. Bu durumda da kişi belkide sizin yazınızın başlığını bile görmeden yazının diplere gömülmesine neden oluyor. Blog izleyiciliğinde şu atasözünün öngördüğü kural geçerli; "eşek eşeği ödünç kaşır." Kafaya takmayın. Blogunuzda samimi ve kendi özniteliklerinize uygun dostlar bulmak önemli.

Yorum olayına ne diceksin bakalım..

Yazılarım yorumsuz kalınca yazasım gelmiyo diyen arkadaşlar tanıyorum. İşte dananın kuruğu zaten burada düğümleniyor. Yorum almak en zor iştir. Bir kere önce içeriğiniz kolay yorumlanabilen bir içerik olmalı. Ama bazı bloglar (ben dahil) öyle anlaşılmaz ve kendilerine has edebi cümleler üretiyor ki yorumlamak imkansız. Ben bile (bu ne kibir böyle) yorumlamakta zorlanıyorum. Ve ben bile derken okuduğum 700kusur kitaba sırtımı dayıyorum. Fakat içeriğinin kolay yorumlanabilir olmasına rağmen yorum alamıyorsa burada da atasözümüz geçerli; "eşek eşeği ödünç kaşır." Siz gidip yorum yapacaksınız ki onlar da gelip size yapacak. Ama bazen oluyor, siz adama yorumlar yapıyorsunuz adam lutuf edip te sizin blogunuza dönüp te bakmıyor. Blogculukta her şey mübah ve aynı zamanda mekruh..

Son olarak..

Benim yorumcularımın çoğu eski dostlarım. Eski bloglarıma ait izleyicilerim. Yeni versiyon blog yazarları oldukça kapalı kutu. Misafir ağırlamayı beceremedikleri gibi, misafir de olamıyorlar başkalarına. Bir de bazı yalnızlıktan hoşlanan bloglar var. Sanki evde günlük tutar gibi. Onlara lafım yok ve saygım sonsuz.. Yine de okumayı seviyorum. Ve biliyorum ki benimle aynı düşüncelere sahip insanlar bir yerlerde beni okuyor..

Anıl Özer