25 Ocak 2012

Ressam

İnsan.. Kendine ait fikirlerin esiri olan yegane varlık.. Korumasız kalmış güdülerin muhtacı.. Gerçeği görmemek için onu süsleyip yalanlayan, kollektif değerler içinde yolunu kaybeden bir güngörmez esir.. Yaşadıklarını farketmek için yara alması gereken ve her bir yaralanışında avazı çıktığı kadar bağıran yaygaracı.. Haklı yada haksız olmasının önemi olmadan, büyük zihinsel kralların önünde diz çöken bir soytarı.. Varolduğu ilk gün, ilk evvela acıyla sınanan ve sonraki her sınavında etinden et koparılan zindan müdavimi.. İyiyken iyi, kötüyken de en kötü cellatlara başını teslim etmiş bir mahkum.. Her daim mutluluğun resmini yaparken boyası biten bir ressam..

  Koyu siyah cümleleri çaldım..
Sacece anlaşılmak isteyen ama anlamaya çalışmayan bir erkek arkadaşımdan..
Anıl Özer..

8 yorum:

  1. Utopia..25/1/12

    Anıl Özer yine başladıysa hüzünlü yazmaya, acıyla sınanmış bir tecrübeye atıfla...

    Güzel yazı dostum... En iyilerinden...

    YanıtlaSil
  2. Boyayı damacana ile alıcam. Siparişini verdim. :)

    YanıtlaSil
  3. Bana çok şey anlatan betimleme şu oldu.
    "İyiyken iyi, kötüyken de en kötü cellatlar"

    YanıtlaSil
  4. @Utopia..Teşekkürler en sıkı takipçim. Hep acı tecrubelere atıf ettik :)

    YanıtlaSil
  5. @Tuna ASLANTURKiki bidonda benim için söyle. :)

    YanıtlaSil
  6. Ne kadar güzel cümleler ve ne acı aslında...

    YanıtlaSil
  7. @Selen ÖzdemirSenin en büyük derdin değil mi? Sana ithaf olsun ablacım :)

    YanıtlaSil
  8. Yine güzel,kayda değer yaşanmışlığı fazla ve ustalık kokan cümleler görüyorum.

    YanıtlaSil