Emperyalist Serçe..

Hafta içi ve öğle öncesi gittim bir alışveriş merkezine. Şu üstü açık olan, sokak sokak tasarlanan alışveriş merkezlerinden biri. Haftasonu curcunası yoktu. Kaybolmuş bir çocuk, alışveriş çılgını bir hatun veya aslında hiç kitap okumayan ama bir kızla tanışırım ümidiyle kitapçıda dolanan o adam yoktu. Teknoloji marketlerdeki teşhir ürünü televizyonlar bile kapalıydı insan yokluğundan. Sonra restaurantların olduğu bölüme geldim. Herbiri farklı bir kimyasal ürün üreten fast food markalarının çalışanları geyik muhabbetine daldıkları için beni farketmediler. Bir süre bozmadım rahatlarını. Sonra karar kıldığım markanın önüne yanaştım ve istediğim menüden sipariş ettim. Çalışan bayan, aynı prosedürü yüzbin defa uygulamış olmanın verdiği lakayitlikle yüzüme baktı ve ekledi;  "patatesi ve kolayı büyütmek istermisiniz!" 

Bir süre düşündüm ve "olur" dedim. Işık hızıyla hazırlanan menü tepsiye dizilirken "acaba şu menüyü mü alsaydım" diye hayıflandım. Tepsiyi elime alıp arkama döndüğümde bütün masalar benim gibiydi. Onlarca masadan yalnızca ikisi doluydu. Birinde okuldan kaçmış ergenler benim de yapacağım gibi fast food tepsisine gömülmüşlerdi. Diğerinde ise bir giyim mağzasının çalışanları çaylarını yudumlayıp mağazanın dertlerini konuşmaktaydılar. 

Ben de bir masa seçip oturdum. Üstü açık olan bu alışveriş merkezinin sahte tatminini yaşamak üzere, tepsimdeki patateslerden bir tane attım ağzıma. Salak salak düşüncelere dalmışken yere bir serçe kondu. Sanırım erkekti. Zira bir belgeselde gördüm. Boynunun altı siyah olan serçeler erkek oluyorlarmış. Yerden uçup karşımda duran sandalyenin sırt kısmına kondu. Bir süre tepsiye baktı ve tekrar yere kondu. Patatesimden küçük bir parça koparıp ona doğru fırlattım. Hızla aldı ve yedi. "Hey gidi serçe, işte şimdi sen de emperyalist oldun" dedim ve gülümsedim. 

Bakışları donuklaşan serçe konuşmaya başladı. "Hangi emperyalizimden bahsediyorsun sen? Ben ekmeğimin peşindeyim arkadaş. Senin attığın papatese muhtaç olmasam, karşına gelip yalvarır gözlerle bakar mıyım sence? Asıl emperyalist sensin. Benim buradaki küçük ağaçlık alanımın yerine bu koca avm'yi dikip beni ve çocuklarımı senden gelecek küçük bir patates parçasına mahkum etmedin mi?" 

"Hayır" dedim ve ekledim "Ben de senin gibi sahip olduğu zenginlikler elinden alındıktan sonra, böyle anlık zevk ve heyecanlar için cebimdeki parayı allı pullu içi boş kitaplara, elektronik eşyalara ve şu yediğim kimyasal maddelerle bezenmiş fast food'a yatıran bir emperyal mahkumum. Ben bir oyuncağım."

"Desene sen de gücü ancak yaşamaya yetebileceklerdensin" dedi. Acıyan gözlerle bana bakarak söylemlerine devam etti. "Sen ancak kendi kıçını kurtarabilecek, bırak insanlığı kendi soyunu bile global tehditlerden uzak tutmayı beceremeyecek o zayıf ruhlardansın. Savaş karşıtı ve antimilitarist takılıp, şavaşa dolaylı para desteği sağlayan, çevreci takılıp, gelip ağaç örtüsünün yerine kurulan şu avm'lerde, kimyasal besinlerle beslenen, hayvansever takılıp, beni şu patatese muhtaç bırakan, cumhuriyetçi takılıp, cemaat ve tarikatlara hizmet eden holdinglere ait şu kitapevinden mecmua alan adamlardansın"

"Ne yapmamı bekliyorsun ki" dedim. "Senin şu patatese muhtaç olduğun gibi bir muhtaçlık oluşturdular bende de. O fast fooda, o teknolojik yetişkin oyuncağı olan elektronik aletlere, o markalı kıyafetlere, o at gözlüklü yazar sıfatı bulunan adamların yazdığı satırlara.." 

"Güçsüzsün" dedi. 

"Sen de" dedim.

Sustu..

"Peki sence ben deli miyim?" dedim.

"Bir serçe ile muhabbet ettiğine göre.. Evet.." dedi.

Tepsimi bıraktım ve oradan uzaklaşmaya başladım. Birçok serçe tepsime üşüşürken, benimle muhabbet eden serçe keyifsiz bir şekilde oradan uçtu. İkimizde yeniden o patateslere muhtaç olacağımızı biliyor olmanın hüznüyle kaçar adımlarla orayı terk ettik.

Anıl Özer