- Ne müzik be aga..
- Çalabilirsin dimi sen bunu..
- Aslında benzerlerini yapabilirsin de..
- Yo hayır abi. Bazı müzikler vardır, öyle ard arda notaları dizmeye benzemez. Hani yüz yıl sonra açsanda yine dinlenir ya.. İşte biz onları yazabilecek, aranje edebilecek kadar mutsuz değiliz..
- Nasıl yani? Biz mutlu muyuz?
- Hayır değiliz ancak sorumluluklarımız var. Hayatın ve hayatımızdakilerin bizden beklediği, unutulmayacak bir beste değil. Hiç olmadı..
Genelde ağlak bir tip olmasına rağmen bunu söylerken gözleri hiç yaşarmadı. Aksine çok donuk ve duygusuz bir ifade vardı yüzünde.. Son gerçek bestesini onbeş sene önce yapmıştı. Biliyordu ki o bestenin dinlenebilmesi için bir onbeş sene daha lazımdı..
anıL özeR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder